کاردرمانی برای فلج مغزی: اهداف، فعالیت ها و مزایا

کاردرمانی در فلج مغزی بر کمک به افراد برای توسعه مهارت های لازم برای بهینه سازی استقلال خود در زندگی متمرکز است.

اهداف کاردرمانی برای فلج مغزی

کاردرمانی یک مداخله توانبخشی است که به افراد کمک می کند تا استقلال خود را با تمرکز بر فعالیت های روزمره زندگی بهینه کنند.برخلاف فیزیوتراپی (که بر بهبود انعطاف‌پذیری، دامنه حرکت و قدرت از طریق ورزش تمرکز می‌کند)، کاردرمانی در درجه اول از وظایف و فعالیت‌های عملی برای آماده‌سازی افراد مبتلا به فلج مغزی برای موقعیت‌های روزمره استفاده می‌کند. کاردرمانی می تواند به افراد بیاموزد که چگونه:

انجام وظایف خودمراقبتی (خوردن، خوابیدن، حمام کردن، نظافت، توالت، جا به جا شدن )
از ابزارهای تطبیقی و کمک های حرکتی استفاده کنید (برای انجام فعالیت هایی که در غیر این صورت ممکن است قادر به انجام آن نباشند)
با دیگران ارتباط برقرار کنید و به شیوه ای مناسب اجتماعی رفتار کنند
در فعالیت های مربوط به مدرسه و بازی شرکت کنند

فلج مغزی طیف وسیعی از اختلالات حرکتی را با شدت های مختلف توصیف می کند که در اثر آسیب به مغز در حال رشد ایجاد می شود. از آنجا که هر مورد CP منحصر به فرد است، کاردرمانی برای فلج مغزی باید متناسب با نیازهای خاص هر فرد باشد. اختلالات حرکتی شایع مشاهده شده در افراد مبتلا به فلج مغزی شامل تون ماهیچه های غیر طبیعی، وضعیت بدن، تعادل و هماهنگی است.یک کاردرمانگر نقاط قوت، ضعف و اهداف شخصی افراد را ارزیابی می کند و سپس یک برنامه فعالیت فردی برای توسعه استقلال عملکردی آنها تهیه می کند.

فعالیت های کاردرمانی برای فلج مغزی

در کاردرمانی، افراد مبتلا به فلج مغزی از انواع مداخلات و رویکردها برای افزایش توانایی های عملکردی خود استفاده می کنند.

برخی از نمونه‌هایی از فعالیت‌هایی که ممکن است در یک جلسه کاردرمانی برای فرد مبتلا به فلج مغزی انجام شود عبارتند از:

چرخاندن دستگیره در
کنار گذاشتن اسباب بازی ها بعد از بازی
بستن دکمه لباس
نقاشی، طراحی و رنگ آمیزی
قرار دادن و چرخاندن یک کلید برای باز و بسته کردن قفل
پاک کردن یک میز
ورق زدن صفحات کتاب
نوشتن
نوبت گیری
تایپ کردن روی صفحه کلید
استفاده از ظروف با دسته تعبیه شده
بازی با خمیر بازی
شرکت در فعالیت های حسی
مسواک زدن، شستن صورت، تعویض لباس خواب
حرکت با ویلچر یا استفاده از سایر وسایل کمک حرکتی

نوروپلاستیسیتی توانایی مغز برای سازماندهی مجدد مدارهای عصبی خود است به طوری که عملکردهای متاثر از آسیب را بتوان به نواحی آسیب‌دیده منتقل کرد و بهبود بخشید. انجام حرکات خاص و تکراری مغز را تحریک می کند، تقاضا برای آن عملکردها را تقویت می کند و مغز را تشویق می کند تا تغییرات انطباقی ایجاد کند. در نتیجه، هرچه بیشتر تمرین کنید، الگوهای حرکتی تازه توسعه یافته طبیعی تری احساس خواهند شد.